Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Δεν ξέρω αν εχω ξανανιώσει τόσο..έτσι.

Γαμημένες θηλειές
Γαμημένες αλήθειες, συναισθήματα, παγωμάρα, συναισθήματα, withdrawal.. Λες και είμαστε εχθροί. Επιβεβαίωση. Λάθος κατάλαβες, λάθος κατάλαβα. Κατα λάθος είμαστε εδω?

Έσπασε, ειπε.. Κι έμεινα να τον κοιτώ.
Τόσο απλά.

Όλα είναι "τόσο απλά". Αν είναι τόσο απλά δεν ξέρω γιατί νιώθω μουδιασμένα τα πάντα.
Τις αισθήσεις μου, το πράγμα εδώ μέσα στο στήθος, το πράγμα μέσα στο κεφάλι μου, τις άκρες των δαχτύλων μου, τη φωνή μου ανάπηρη και τα πάντα μου αποδιοργανωμένα. Τα μέσα μου στο έδαφος χυμένα.

Εγώ δεν είμαι εγω.

Δε θα το κάνω πιο δύσκολο.
Ohm Shanti.. Επανάληψη και φώτιση,
ενδοσκόπηση και δυο αρχίδια διακοσμημένα για μένα. Μη φύγω μ'αδεια χέρια δηλαδή..

'Εσπασε, είπε.. Κι εμεινα να τον κοιτώ. Ηθελα να φωνάξω οτι γι' αυτόν πολύ εύκολα σπάνε όλα τελικά.
Αλλά έμεινα να τον κοιτώ.
Τόσο απλά.


--------

Drove on by your house today,
I know it's hard to stay away.
It's allright, you pick a fight,
But my heart is on the tray.

Whatever you may think of me
Your know that there'll never be
Someone who loves you more than I do.
One day you will understand
You had me in the palm of your hand,
And I will be gone, I leave you to wonder.

I took a breath, looked at your door,
The times that I've been here before.
Your smiling face, your warm embrace,
Those days, are they here anymore?

Whatever you may think of me
Your know that there'll never be
Someone who loves you more than I do.
One day you will understand
You had me in the palm of your hand,
And I will be gone, I leave you to wonder.

Drove on by, I don't know why
It's so hard to stay away.
I kiss goodbye, a teary eye,
It's another lonely day.


Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Andre and Firmin:
Here's to us

Andre:
A toast to all the city

Firmin:
I must say all the same it is a shame that phantom fellow isn't here!

Chorus/Crowd:
Maquerade! Paper faces on parade
Masquerade! Hide your face so the world will never find you
Masquerade! Every face a different shade
Masquerade! Look around, there's another mask behind you.

Flash of mauve
Splash of puce
Fool and king
Ghoul and goose
Green and black
Queen and priest
Trace of rouge
Face of beast
Faces!
Take your turn, take a ride
On the merry-go-round
in an inhuman race
Eye of gold
Thigh of blue
True is false
Who is who?
Curl of lip
Swirl of gown
Ace of hearts
Face of clown
Faces! Drink it in, drink it up
Till you've drowned
In the light
In the sound
But who can name the face?

Masquerade! Grinning yellows, spinning reds
Masquerade! Take your fill, let the spectacle astound you
Masquerade! Burning glances, turning heads
Masquerade! Stop and stare at the sea of smiles around you
Masquerade! Seething shadows breathing lies
Masquerade! You can fool any friend who ever knew you
Masquerade! Leering satyrs, peering eyes
Masquerade! Run and hide, but a face will still pursue you.

Madame Giry:
What a night!

Firmin/Andre:
What a crowd!
Makes you glad
Makes you proud
All the creme
De la creme

Carlotta:
Watching us, watching them

Meg:
All our fears are in the past

Firmin/Andre:
Three months

Piangi:
Of relief!

Carlotta:
Of delight!

Andre/Firmin:
Of Elysian peace!
And we can breathe at last.

Carlotta:
No more notes

Piangi:
No more ghosts

Madame Giry:
Here's a health

Andre/Firmin:
Here's a toast
To a prosperous year
To our friends who are here

Piangi and Carlotta:
May the splendour never fade!

Firmin/Andre:
What a blessed release!

Madame Giry:
And what a masquerade

Christine:
Think of it
(Spoken)
Our secret engagement.
Look, your future bride.
Just think of it.

Raoul:(Spoken)
Why is it secret? What have we to hide?
You promised me.

Christine:(Spoken)
No, Raoul, please don't, they'll see.

Raoul:(Spoken)
Well then let them see.
It's an engagement, not a crime.
(Sung)
Christine, what are you afraid of?

Christine(and Raoul in parenthesis):
Let's not argue(Let's not argue)
Please pretend (I can only hope)
You will understand in time (I'll understand in time)

Chorus/Crowd:
Masquerade!
Paper faces on padade
Masquerade! Hide your face so the world will never find you
Masquerade! Every face a different shade
Masquerade! Look around, there's another mask behind you
Masquerade! Buring glances,turning heads
Masquerade! Stop and stare at the sea of smiles around you
Masquerade! Grinnning yellows, Spinning reds
Masquerade! Take your fill, let the spectacle astound you.

Phantom:
Why so silent, good monsieurs?
Did you think that I had left you for good?
Have you missed me, good monsieurs?
I have written you an opera.
Here, I bring the finish score.
Don Juan Triumphant!
Fondest greetings to you all
A few instructions just before rehearsal starts
Carlotta must be taught to act
Not her normal trick of strutting 'round the stage
Our Don Juan must loose some weight
It's not healthy in a man of Piangi's age
And my managers must learn that their place is in an office
Not the ops
As for our star, Miss Christine Daae...

No doubt she'll do her best/It's true, her voice is good
She knows, though
Should she wish to excell
She has much still to learn
If pride will let her return to me, her teacher
Her teacher...
(Spoken)
Your chains are still mine, you belong to me!

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Προβολή

Εχει σημασία?
Είναι το πως σου σκάει.
Αρα το πρόβλημά μου
είμαι
εγώ.

Και τα σπάω.
Με μένα.
Μοναχική διαδικασία.
Ειλικρίνεια.
Πες με ανίκανη να νιώσω
Κάνεις λάθος
αλλά αυτό εσύ δεν το ξέρεις.
Είπαμε δεν έχει σημασία.
Δεν θα κάτσω να σου αποδείξω τίποτα
Τι να τα κάνεις τα μάτια αν δεν βλέπεις?
Ξερίζωσέ τα καλύτερα
Η παραδέξου οτι δε βλέπεις χριστό.
Αυτό όμως απαιτεί αρχίδια.
Ουπς. Βρωμόλογα.

Κοίτα, μπορείς να κάνεις ο,τι κι εγώ
μπορείς να ονειρεύεσαι.
Και να βλέπεις πραγματικότητες,
να ξυπνάς και τελικά να είσαι
στο σπίτι μέσα στον Καθρέφτη.
Αμφιβάλλω αν καταλαβαίνεις την διαφορά

Γαμώ.

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Sur le fil

Πρέπει να βρείς δουλειά(μα δεν θέλω) ναι μα πρέπει. Αλλιώς πως θα επιβιώσεις? Οπότε πρέπει.Πρέπει να βγάλεις λεφτά, να δουλεύεις όσο περισσότερο μπορείς και αυτό θα είναι η ζωή σου. Θα δουλεύεις σαν σκλάβος,θα δέχεσαι με χαρά τα ψίχουλα που θα σου πετάξουν τα σκουπίδια/καριερίστες. Σκυμμένο το κεφάλι θα έχεις και θα δέχεσαι μαζί με τα ψίχουλα και όλη τη σκατίλα που έχουν μέσα τους, όλη την αρρώστεια. Και θα δέχεσαι απο χαμηλά όλη τη δίψα για εξουσία που βγαίνει από τον πάτο τους. Και δεν θα μιλάς. Γιατί πρέπει να δουλεύεις. 8 ώρες θα τα τρώς και γι' αυτό θα πληρώνεσαι. Κι όταν και αν έχεις χρόνο από τη δουλειά, τότε θα ζείς.
Τι θα πεί θες να "ζεις" περισσότερο?
(γέλια)
----------------------------------------------

Καπνίζεις πολύ.
Το ξέρω.
Αυτό το πράγμα θα σε σκοτώσει..
Ε, και? Ολοι απο κάτι δε θα πεθάνουμε κάποια στιγμή..?
----------------------------------------------

Να πάνε να γαμηθούν όσοι φορτώνουν σε σένα αρρώστειες πρώην. Πρώην γκομενων,πρώην φίλων, πρώην. Εξ.
Δεν είμαστε όλοι το ίδιο.
Συμφωνώ!
..Εσύ σκάσε και κάπνισε.
----------------------------------------------

Βλέπω παράξενα όνειρα συνέχεια.Είναι που'χεις τιγκάρει στο άγχος..
Ναι αλλά συμβαίνουν που και που πράγματα.
Να κόψεις τους μπάφους και θα κοπούν και οι παραισθήσεις.Χθες κάτι ανέβηκε στο κρεβάτι και περπάταγε σου λέω κι οταν κοίταξα δεν είδα κανέναν
..
Οκ, να στρίψω?
--------------------------------------------

Τι θα πεί δέσμευση ρε φίλε?
Δέσμευση? Δε ξέρω αλλά μου έρχεται η εικόνα της μπάλας που δέναν στα πόδια των κρατουμενων. Δεσμωτών, αυτό.
Χμμ κι εμένα... ..και να σου πω, όταν θες να είναι κάποιος μαζί σου και να κάνετε μαζί όλα τα πράγματα, αυτό είναι δέσμευση?
Εξαρτάται από το πόσο σπάς τ'αρχίδια του άλλου.
Και πώς ξέρεις?
Φαίνεται.
Από τι?
Απλά φαίνεται.
Και Αγάπη τι είναι?
Ω,μη με ρωτάς. Κάπου εχω ενα κείμενο του Osho...
Άστο, το εχω διαβάσει.Και?
Και τώρα σκέφτομαι τους δεσμώτες.
--------------------------------------------

Θες να γίνουμε φίλοι?
Ναι αμε. Αλλά θα πρέπει να βλεπόμαστε κάθε μέρα ή μέρα παρα μέρα και να κάνουμε πράγματα συνέχεια.
Εντάξει. Πειράζει αν δεν κάνουμε πολλά πράγματα?
Ναι. Τότε δεν θα είμαστε φίλοι, ούτε θα αγαπά ο ενας τον άλλο, ούτε θα είμαστε εκεί όταν χρειαστεί ο ενας τον άλλο.
Νομίζω μάλλον δε μπορούμε να γίνουμε φίλοι..
Ναι κι εγώ.
--------------------------------------------

Ένα μικρό άδειο θέατρο με μια μεγάλη σκηνή.
Στη μέση ενα πιάνο. Τεράστιο με ουρά.
Γυαλίζει.
Ξύλινο πάτωμα με τους ρόζους του ξύλου να σχηματίζουν τρύπες και μαύρα σημεία.
Κανείς δεν υπάρχει εκεί. Οι κουρτίνες έχουν πέσει.
Αφήνω το τσιγάρο μου στο τασάκι και σκαρφαλώνω στο πιάνο. Ανοίγω το καπάκι και ακούγεται η ηχώ από το γκτούπ που έκανε. Σιγά σιγα αγγίζω τα πλήκτρα, τα δάχτυλά μου τρέμουν.
Πάνε χρόνια. Μεγάλωσα και είμαι ακόμα εκεί. Με μάτια κλειστά.
Με μάτια κλειστά.
Είμαι εγώ. Εγώ είμαι... Είμαι.
ο ήχος που ακούω. Η παύση. Η δίεση και η ύφεση.
Το αγγίζω και μου δίνει πνοή.Δεν ακούω τίποτ' αλλο, δεν βλέπω τίποτ' αλλο, δε γνωρίζω τίποτ' άλλο..
Παρα μόνο αυτό.
Μόνο αυτό.
Ανοίγω τα μάτια.Δεν υπάρχει θέατρο. Δεν υπάρχουν ξύλινα πατώματα ούτε κουρτίνες. Υπάρχουν μόνο ενα άδειο σπίτι, μια διαμελισμένη ψυχολογία και ενας κόμπος. Δεν έχει τεράστια επιβλητική ουρά, ούτε γυαλίζει ολοκαίνουριο.
Τα ασπρόμαυρα πλήκτρα από ελεφαντοστό όμως συνεχίζουν και υπάρχουν. Το ίδιο και οι υφέσεις. Το ίδιο κι εγώ.



Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

Οι άνθρωποι είναι δηλητηριασμένοι. Εγώ είμαι αλλιώς.
Είμαι αλλιώς?
Σκέφτηκα να κρατήσω το παρελθόν σε ενα κουτάκι γιατί ίσως, ίσως και να το χρειαζόμουν στο μέλλον.
Για να μου θυμίζει οτι δεν είμαι δηλητηριασμένη.
Αλλες φορές για να μου θυμίζει το γιατί και πως δηλητηριάστηκα.
Οι άνθρωποι είναι δηλητηριασμένοι. Εγώ είμαι αλλιώς και πάντα αλλιώς θα είμαι.
Οι άνθρωποι πάντα θα απορούν μαζί μου κι εγώ πάντα δεν θα μπορώ να τους καλύψω τις απορίες.
Κάνω συχνά πόλεμο με τον εαυτό μου, με τα συναισθήματά του. What's the use τελικά?
Όταν του έχω απαγορέψει να κάνει τον εγωιστή, την καπάτσα γκόμενα με τις στρατηγικές, την ψεύτικη γυναίκα, τον παρτάκια, τον ψεύτη. Όταν καταφέρνω και πάω ψηλά τόσο ψηλά, πετάω! Πετάω για να συναντήσω(να, μαλάκα) τα ιδανικά των ανθρώπων που τελικά..τελικά δε φτάσαν ποτέ εκεί. Η αν φτάσαν, φτάσαν για λίγο. Και μετά ξεχάσαν. Μάλλον. What's the use. Εσύ Ειρήνη έφτασες αλλά κανείς δεν ήταν εκεί. Και μένω πάντα να χαζεύω τον ουρανό και να νιώθω μόνη.
Αν ήμουν αλλιώς? Δεν ξέρω πως αλλιώς θα μπορούσα να είμαι. Αν ήμουν αλλιώς λες να.. Δεν είμαι αλλιώς. Και πάντα οι άνθρωποι θα σκέφτονται οτι είμαι αλλόκοτη κι άλλοι θα με φωνάζουν "ουράνιο τόξο" όπως ενα φιλαράκι στη σχολή.
Τα' χω χαμένα.

Υποπτεύομαι οτι θα μπορούσαμε να ταξιδέψουμε μαζί σ' ολο τον κόσμο μέσα σε μια σαπουνόφουσκα. Αλλά θα μου πείς οτι αυτό δεν είναι εφικτό και να'τη. Εσκασε προτου σου δείξω πως μπαίνεις..
Δε μπορείς να μπείς.Και τώρα ουτ' εγώ μπορώ, έγινε απλά σαπουνόνερο..Είδες, είμαι ανασφαλής. Χρειάζομαι να μου υπενθυμίζουν οτι μ' αγαπάνε.
Οχι γιατί τα παιδικά μου χρόνια ήταν άσχημα, γαμάτα ήταν. Αλλά γιατί έτσι. Γιατί είναι όμορφο. Κι εσένα σου αρέσει..
Θέλω να εξαφανιστούν όλοι οι άνθρωποι που κατάλαβαν τα κουμπιά του χειρισμού μου.
Δεν θέλω να με "χειρίζονται". Να είμαι το αυτονόητο "ναι".. Οι φίλοι μου γελάνε γιατί πάντα ήμουν.
Κι εχω εναν κόμπο άσχημο στο λαιμό.
Δεν εχω ανεπτυγμενη την λογικομαθηματικη μου σκεψη, γαμώτο. Αλλά παίρνω άριστα στη συναισθηματική νοημοσύνη μου λέει η Γρηγορία.Τι να το κάνω.. Τραμπάλα. Και δεν είμαι καλά σου λέω έτσι. Απλά δεν είμαι.
Οι άνθρωποι είναι δηλητηριασμένοι.
Δεν μπορώ άλλο να κατασκηνώνω σε σταυροδρόμια.
Να κάτι που δεν θα μάθεις ποτέ.
Οχι γιατί είμαι ψεύτης αλλά γιατί ακριβώς δεν είμαι.
Σου φαίνεται περίεργο? Το καταλαβαίνω.
Το δωμάτιο έχει ξαφνικά μικρύνει.
Μερικές φορές σκέφτομαι πολλά πράγματα μαζί και γρήγορα και δεν μπορώ να σταματήσω κι αυτό με εξουθενώνει
Πιστεύεις στις νεραϊδες? Αν οχι, μόλις σκότωσες μια.